Want als ik weg ben dan mis ik de straten
Vanaf de Toren tot aan Westerhaven
Ik mis de grachten, de mensen
Stadjers, studenten
Het allermooiste accent
Geen Frankrijk, laat staan Kameroen
Doe mij maar het gras,
Het gras van het Noorderplantsoen

Iedereen die in de buurt van Groningen wel eens een feestje heeft bezocht zal dit lied van Ralf Poelman wel kennen.  Lekker meeblèren in de kroeg enzo. Als kind woonde ik in Groningen dus ook bij mij weet dit liedje wel eens een juiste snaar te raken. 

En het toeval wil dat ik inmiddels aan dat gras van het Noorderplantsoen woon. Het gras is groener aan de overkant gaat hier letterlijk op. 

Maar met dit hele corona gedoe zie ik momenteel niets anders dan datzelfde Noorderplantsoen, terwijl ik normaal mijn halve week ook op het eiland doorbreng. Wel een grote verandering ineens.

Want als ik weg ben dan mis ik het eiland
Vanaf Oerdduinen tot aan het badstrand
Ik mis de dorpen, de mensen
Toeristen, collega's
Tenen in het zand
Geen grote steden waar ‘t tegenzit
Doe mij maar het licht,
het licht van de toren in rood en wit

Nou ja, je begrijpt de essentie, ik ben geen songwriter ;). Ik kijk al uit naar het moment dat we weer veilig mogen reizen en ik de vuurtoren weer in zicht heb.