Sommige mensen kruizen zo af en toe je levenspad. Eén daarvan is Annemarie Jorritsma. Sinds ik op Ameland woon en werk, zijn we elkaar op diverse manier en in diverse hoedanigheden tegengekomen. We kennen elkaar niet persoonlijk, maar we herkennen elkaar wel, en we zouden van elkaar kunnen denken dat we elkaar in een functie elders eerder tegengekomen zijn. Ik was Annemarie een beetje uit het oog verloren en was wel wat verbaasd toen zij door haar partij als verkenner naar voren werd geschoven. Toen de opmerking "Positie Omtzigt – functie elders" als headline op straat kwam te liggen, was mijn allereerste gevoel dat dit wel uit de koker van Jorritsma zou kunnen komen. Maar zoals we inmiddels weten, zijn de aantekeningen gemaakt door de ambtelijke staf, en zullen we nooit weten wie dit echt opgeschreven heeft.

Zoals de meeste eilandbewoners weten, ben ik al meer dan 30 jaar in dienst bij dezelfde werkgever. Een 'functie elders' is op mij eigenlijk niet van toepassing en ook niet door mij geambieerd. Maar zoals de meesten ook wel weten, had ik er in de jaren 90 nog een grote hobby bij, de lokale omroep. Er was de dreiging van het verdwijnen van de vuurtorenwachters op de vuurtorens van Ameland en Texel. Jorritsma was op dat moment minister van Verkeer en Waterstaat. Tegen alle verwachtingen in slaagde ik er in een afspraak te krijgen voor een telefonisch interview op zondagavond met de minister op de ene lijn en de vuurtorenwachter van Texel op de andere lijn. Ik kon de minister gewoon thuis bellen. Tegenwoordig zou zoiets ondenkbaar zijn.

Onze eerste ontmoeting in levende lijve was bij de doop van de veerboot Sier, maar Wagenborg was met de ingebruikname van dit schip in de race voor het winnen van de Milieuprijs voor de Scheepvaart. De tekst voor de inzending was door mij geredigeerd, en toen de rederij genomineerd werd, mocht ik mee naar Dordrecht waar de minister de winnaar bekend zou maken. We wonnen de Milieuprijs en voor ik het wist, stonden onze directeur en ik met Annemarie te toosten.
In 1998 zagen we elkaar weer bij de huwelijksvoltrekking van zangeres Anneke Douma. Annemarie Jorritsma was nog steeds minister maar kluste op ons eiland bij als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand en voltrok in het gemeentehuis in Ballum het huwelijk van haar vriendin, met wie zij het jaar ervoor al een liedje op cd opgenomen had.

Maar de leukste herinnering heb ik misschien wel aan een radio-interview dat ik met Annemarie gemaakt heb toen de plaatselijke afdeling van de VVD haar uitgenodigd had en ik in Hotel Hofker in de pauze de gelegenheid kreeg om haar te interviewen. Het was nogal rumoerig in de grote zaal van het hotel, waardoor het achtergrondgeluid misschien als hinderlijk ervaren zou worden. Op de vraag van mij of er misschien een iets stillere ruimte was, antwoordde wijlen Marian Hofker dat iets verderop de sauna zich bevond, waarop Annemarie Jorritsma riep: "O, dat lijkt mij wel wat!", en naar mij toe: "U zou dan de eerste reporter in Nederland worden die een minister in de sauna geïnterviewd heeft." Het ijs tussen ons was gebroken en het werd een mooi interview.
Het is jammer dat Jorritsma aan het eind van haar imposante carrière in zo'n politieke storm terechtgekomen is. Het hele gebeuren zal toch wel aan haar blijven kleven. Misschien moet ze nu toch maar het politieke pluche in Den Haag achter zich laten en omkijken naar een functie elders.

Egbert Krottje