De column Nat Zand is altijd mooi om te schrijven, je mag het namelijk zelf invullen. Zo, ik ga er goed voor zitten, kopje thee en eerst een onderwerp verzinnen. Zo gezegd zo gedaan, okay plastic vervuiling, gezond eten, de zee en het strand. Maar geen van de onderwerpen wilde echt vlotten met denkwerk en al helemaal niet qua schrijfwerk.

Wat vind ik dan wel leuk om over te schrijven. Dat duurde best even, niet dat ik nu zo weinig leuk vind, want over m'n nieuwe plantenrek in de woonkamer kan ik eindeloos praten maar dat zal de lezers vast ergens aan vast roesten. Alhoewel veel lezers erg genieten van de tuinen die ik beschrijf in de afgelopen nummers van de Amelander.

Waar zou ik dan nog meer over kunnen schrijven en terwijl ik dit typ op mijn laptop in de woonkamer, schiet mij van alles door mijn hoofd. Dat ik zo graag in het onderwijs werk en de leerlingen een basis meegeef voor de rest van hun leven, bijvoorbeeld wat is de wortel uit 763874? Dat de kat nu op mijn schoot ligt te knorren of eerder snurken, want kater Nelis is al bijna dertien jaar en doet niet onder voor een professionele houtzagerij. We sinds kort drie kippen hebben en ik dacht: wat gezellig drie kippen erbij, tot zij zich ontpopten als echte tyrannosaurus rexen. Door voor mijn neus een muis te vangen, aan stukken te scheuren en op te eten. Weg droom van gezellige kippen, blijf maar mooi achter het kippengaas, stelletje hyena's. Ik de kranten op tafel zie liggen die ik nog wilde lezen en de vakantie nu al voorbij is, weer niet gelukt, die kunnen de kattenbak in.

Terwijl ik dit allemaal door mijn hoofd laat gaan bedenk ik mij: verdorie nog steeds geen onderwerp om over te schrijven. Kom maar geniale inval, ik zit er klaar voor achter mijn laptop, lieve help wat lastig. Ik denk even terug aan mijn vorige column in december 2019 over de klimaatstaking, waar we in mee liepen. Er een paar maanden later een crisis uitbrak die alle luchten over de hele wereld in een klap schoon maakte en hoe bizar dat was maar eigenlijk ook hetgeen waar we voor gestaakt hadden.

De tijd begint te dringen, ik moet nu echt een onderwerp verzinnen, waar ga ik over schrijven? He, wat valt de zon mooi naar binnen door het geslepen glas wat in de keuken voor het raam hangt. Prismakleuren, heb ik dat niet ooit eens geleerd bij aardrijkskunde, hoe zat dat ook alweer met gebroken licht? Zo, de zon is dan al een flink stuk gezakt in haar boog, het wordt straks steeds eerder donker, ow wacht moest ik het licht op mijn fiets nog even nakijken? Volgens mij is de batterij op, dat moet ik niet vergeten, maar echt mooi al die regenboogkleuren op de muur zo. Nee focus aan, eerst een onderwerp voor de column Nat Zand. Mijn gedachten spoelen als de zee op het strand en over het zand. Of wacht, ineens heb ik het, mijn gedachten zijn mijn column Nat Zand.

Coosje Verbrugge