Een nieuw jaar is begonnen en ik ben een goed voornemen rijker, namelijk wandelen. Elke dag een half uur wandelen en als ik er echt geen tijd voor heb minstens een uur per dag. Daarna fijn thuiskomen met de wandeling in de benen en tevreden zijn met jezelf dat je er de tijd voor hebt genomen.

Hoe je tijdens het wandelen zo uit je dagelijkse beslommeringen en gedachten wegliep. Je tijdens de wandeling de wind voelde waaien. Soms onverwacht als in een vlaag die jou vond op zijn weg en je bijna uit balans bracht. Hoe de wind je haren alle kanten op en in de war blies, zelfs je wandeling van richting veranderde, lopen met de wind mee of er tegenin.

Wij zijn het zelf die bepaalden welke kant we op wandelden. Laat je je dan leiden door de wind, ga je erin mee of er tegenin lopen. Hoe harder die wind waait hoe meer ikzelf meestal de neiging heb om er tegenin te lopen, en ja tegen wind in kan frustrerend zijn. Koud, onprettig de wind te voelen, duwen en trekken, brutaal in je gezicht blazend en je ogen laat tranen maar jij bepaalt je eigen wandeling, je bent sterker dan de wind. Dan vraag ik mij soms af tijdens het wandelen als ik even stil sta en rondkijk, waar komt de wind eigenlijk vandaan? Waarom waait die wind soms zo hard? En waarnaartoe? Waar wil die windvlaag heen die ondertussen alles in zijn vaart laat meebuigen en slepen?

Hoe de wind zelfs een boom, in de polder of op open stukken, met de wind mee kan laten groeien door altijd vanuit dezelfde hoek te waaien met grote kracht. Alle nieuwe takjes die tegen de wind in groeien worden afgerukt of omgebogen en alle nieuwe takjes die ontspruiten met de wind mee, groeien uit tot grote takken. Een boom daardoor zo vergroeit dat hij de minste wind vangt en zich vormt naar de windvlagen.

Wij mensen zijn gelukkig geen bomen, alhoewel we wel wortels hebben die diep kunnen zitten, maar die niet vast in de aarde staan en meer gevoelsmatig zijn. Wij mensen kunnen en mogen zelf bepalen waar we staan en groeien in de wereld met onze wortels. We hebben als mens altijd een keuze, waaien we met de wind mee? Laat je je met de wind meevoeren op je wandeling? Maar ons laten vervormen door de wind doen we niet; we bepalen zelf welke kant we op groeien.

Niemand weet waar je uit komt als je echt met de wind mee waait want niemand weet waarheen de wind je voert als je hem altijd in je rug laat blazen. Het eerste stuk overzie je nog maar als je je ogen opslaat, rondkijkt en je blik op de horizon laat rusten, zie je waar je uitkomt? Je laten meewaaien is heerlijk maar laat je niet verwaaien. Ik bepaal zelf of ik mee waai en alleen de wind weet waar ik was en waarom.