Maart roert zijn staart. Moeder Natuur bewijst maar weer eens waarom. Op het moment van schrijven is het dinsdagavond 30 maart. Ik zit buiten, dat kan nog. Heerlijk. De wereld raast onverminderd hard door, al staan we tegelijkertijd al maanden stil. André Hazes (de echte) zong ooit: 'Ik heb de zomer in mijn bol; alle terrassen zijn weer vol!'. Heel eventjes leek het erop dat we in april langzaamaan die richting zouden opgaan, maar een derde golf slaat ons ongenadig hard terug. Gelukkig is het voorjaar en steekt de lentezon steeds vaker de kop op. Mensen krijgen daarvan nieuwe energie. Laat dat nu eens de bovenhand nemen.

Want waar ik zo onderhand wel een beetje klaar mee ben, zijn de mensen die op basis van niets maar roepen wat de overheid ons allemaal bewust voorliegt. Wat ik me dan afvraag: kijken we dan ook over de landsgrenzen heen? Bestaat corona in Duitsland, België, Frankrijk, Groot-Brittannië of wat voor ander land dan niet? Ja wel, hoor. Ook daar dezelfde strenge regels of nog zwaarder. Duitsers met Pasen? Niet veel. Mogen amper naar het buitenland reizen. Verboten. Hier is het 'slechts' een advies. We hebben het in Nederland zo slecht nog niet. Het had ook veel beter kunnen gaan, zeker. Maar daar zijn we zelf vooral debet aan.

Zo nu en dan probeer ik me wel te verdiepen in mensen die anders denken. Dat mag namelijk en dat keur ik ook zeker niet af. Ieder is vrij om te vinden wat hij wil. Waar ik wel moeite mee heb, is het ontkennen van (wetenschappelijk) bewezen feiten. Hoe vaak ik bij generatiegenoten de laatste tijd niet het woord 'liegen' of 'leugenaar' tegenkom. Ik heb dat altijd als een heel naar iets beschouwd. Maar het heeft amper nog waarde. En natuurlijk, ik zal niet zeggen dat onze overheid alles goed doet. Het kan ook niet. Hoe kun je ooit zeventien miljoen mensen op dit hele kleine stukje aarde tevredenstellen? Onmogelijk.

Wel heb ik het te doen met ondernemers. Die zijn veelal het meest de dupe van alle maatregelen. Ik begrijp heel goed dat afgeladen stadsparken horeca-uitbaters bijvoorbeeld nader tot het huilen dan tot het lachen staat. Wie mij een beetje kent, weet dat ik altijd in oplossingen denk. Ik denk dat die er ook wel zijn, op een gepaste manier. Maar anderzijds hebben we te maken met een ongrijpbaar virus. Het is compleet onduidelijk wat het doet, omdat het per individu verschilt. Wat ik wel zeker weet, is dat het geen griepje is. In oktober had ik het virus zelf te pakken. Nog steeds ondervind ik daarvan naweeën. Een half jaar later.

Ik wil daarom toch een aantal feiten opsommen. Nog altijd geeft het aantal positieve tests een erg accurate voorspelling van het aantal ic-opnames enkele dagen later. Corona zou ook niet dodelijker zijn dan een griepje. Het tegendeel is waar. Afhankelijk van leeftijd (wat ook bij de gewone griep een grote rol speelt) is corona drie tot dertien (!) keer dodelijker. Talloze studies hebben intussen ook geconcludeerd dat lockdowns (hoe naar die ook mogen zijn) het R-getal sterk omlaag duwen. Hoewel het vaccinatieproces zeker niet de loftrompet verdient, werkt het wel: er is een scherpe daling in de opname van 80-plussers in de ziekenhuizen. Net díe groep was als eerste aan de beurt voor een corona-prik. Toeval? Nee.

Mensen die hieraan twijfelen, benader me alsjeblieft persoonlijk. Ik zal de bronnen meteen doorsturen. Dat is namelijk mijn werk als journalist. Overheid en verhalen toetsen op de waarheid. Er zijn echter mensen in Nederland die dit vak vergelijken met de SS in de Tweede Wereldoorlog. Dat is nogal wat, hè. Ongelooflijk. Maar er hangt liefde in de lucht. Het voorjaar bloeit in volle glorie. Jonge dieren zien het levenslicht, groeiend gras geurt en de hemel lijkt soms wel een orkest van vogelzang. Ik hoop dat dit ervoor zorgt dat eenieder weer vol goede moed naar de toekomst kijkt. En dat het weer bijdraagt aan versoepelingen.

Want eigenlijk moeten we niet zeuren. Vorige maand overleed Bibian Mentel, 48 jaar. Leefde twintig jaar lang dapper met kanker. Die mocht pas zeiken op de wereld. Maar dat deed ze niet. Ze bleef leven met een lach. Zij haalde het niet. Maar zo zijn er nog zat mensen die heel bang zijn om door corona de nekslag te krijgen. Denk daar eens aan, in plaats van aan jezelf. Bekijk het positief. De ingang va de avondklok is bijvoorbeeld verplaatst van 21.00 uur naar 22.00 uur. Eind maart is ook de zomertijd ingegaan, waardoor het nu een uurtje later is dan een maandje geleden. De avondklok is dus eigenlijk met twee uur afgenomen. Denk niet in problemen, maar in oplossingen. Deze klote-tijd gaat voorbij. Voor u en voor mij.

Wees blij met wat je hebt. Het kan altijd erger. Gebruik je verstand. Houd vol, 't komt goed!