Wat heerlijk dat alles weer kan en mag. Corona lijkt definitief voorgoed verleden tijd. Het COVID 19-virus ben ik al bijna weer vergeten, terwijl het ons amper vijf maanden geleden (zeg maar begin december) nog dwong tot een gedeeltelijke lockdown. Hoe anders was dit in april? Voor het eerst in twee jaar ging de paardenreddingsboot weer uit en wat trok het een publiek! Ook Koningsdag in Hollum en Bevrijdingsdag in Nes vonden plaats als vanouds. De conclusie was treffend: alsof corona nooit had bestaan, alleen de tijd had twee jaar stilgestaan. Laten we hopen dat dit zo blijft; (bewegings)vrijheid is niet vanzelfsprekend.

De feesten en partijen zijn overigens niet het enige wat zoals vanouds was. Tijdens Pasen en in de meivakantie oogde het voor mij drukker als ooit tevoren. Dat is overigens wel een langspeelplaat die ieder jaar op repeat staat, maar toch. Ik stoor me daar niet zo zeer aan, maar wel aan de brutaliteit die deze (nieuwe?) groep mensen met zich meebrengt. Voordringen bij de broodjes in de supermarkt, voor het lint foto's maken in plaats van erachter, dat soort zaken. Nu zijn wij Nederlanders sowieso een klootjesvolk dat voor een dubbeltje op de eerste rij wil zitten. Zo niet, dan schreeuwen we al snel moord en brand.

Dat laatste woord brengt me meteen bij een serie opvallende gebeurtenissen de laatste tijd. Het spookt een beetje op Ameland, me dunkt. Zo werd de Zwarteweg van Nes naar Buren de laatste maand twee keer opgeschrikt door hevige brand in (vakantie)woningen. Het was letterlijk eventjes een zwarte weg. Helaas weinig verrassend, want het is al tijden zo gortdroog (op het moment van schrijven is het donderdagmiddag 5 mei) dat iedere vonk van een vuursteen al een natuurramp kan laten escaleren. De droogte in combinatie met de minste of geringste vuurbron zette die twee woningen in lichterlaaie. Verschrikkelijk.

Met ook nog een brandende hoop sloategoëd onder de Klonjes in Hollum, had de brandweer het opmerkelijk druk. Maar voor de politie was het eveneens een andere maand dan anders. Het nieuwe publiek dat Ameland aandoet brengt klaarblijkelijk ook geboefte met zich mee. Er vonden afgelopen maand twee inbraken plaats, iets waar Ameland normaal 'slechts' één keer in de paar jaar mee te maken krijgt. In de eerste zaak zijn er gelukkig twee verdachten aangehouden. Een 46-jarige man en diens 14-jarige zoon uit Rijswijk en Den Haag. Slecht voorbeeld doet slecht volgen, zullen we maar zeggen. Diep triest is het zonder meer.

De twee inbrekers deden onder meer hotel De Amelander Kaap en camping Duinoord aan, waarbij ze het in beide gevallen op de kluis hadden gemunt. In Hollum slaagden ze niet in hun missie. Hoewel ze de receptie openbraken en de kluis op een bureaustoel achter het pand reden, lukte het niet om de kluis open te breken. In Nes lukte dat wél. De opengebroken kluis werd daar op een steekkar teruggevonden in het bos. Bij de tweede inbraak was de Welkoop in Hollum aan de beurt. Daar groef een doorgewinterde boef zich een weg onder een nieuwbouwgedeelte de winkel in. Hij kon daar bijna een uur lang ongestoord 'winkelen'.

Behoudens – naar verluidt – een x-aantal producten uit de winkel en wat kleingeld, lukte het de op het oog ervaren beroepscrimineel niet om de kluis te kraken. Maar goed ook, want de aangehouden vader en zoon van de eerste serie inbraken hadden volgens de wandelgangen liefst €13.000,- gestolen geld op zak. Zij werden door de politie net voor het opgaan van de veerboot in hun kraag gevat. Laat de boot nou net vaker de remmende factor zijn voor gespuis dat hier denkt hun slag te kunnen slaan. Niet voor het eerst keren inbrekers zonder buit terug naar het vasteland, maar zijn ze wel een strafblad of een toevoeging daarop rijker.

Toch lijkt de boot ook meer en meer een remmende factor voor de gewone mens te zijn. Door de februaristorm Eunice is de al zo zeer belabberde vaargeul tussen Nes en Holwerd nog verder verslechterd. Resultaat: veel vertragingen. En dat is jammer, want de laatste paar jaar ging het naar mijn idee helemaal zo gek niet. Zeker op dagen wanneer er springtij optreedt, is het nu alle hens aan dek ten burele van Wagenborg Passagiersdiensten. Tot overmaat van ramp ontstond er tijdens het drukke Paasweekend aan boord van m.s. Sier ook nog eens brand, waardoor het schip wekenlang onbruikbaar was in de dienstregeling.

Gelukkig kan Ameland een beroep doen op m.s. Monnik, die tegenwoordig normaal vaart op de route Lauwersoog-Schiermonnikoog. Vroeger was dat de veerboot van Ameland, al illustreert het nu vooral heel goed hoe ons eiland qua toeristenstroom uit haar voegen is geknapt. De autocapaciteit van m.s. Monnik is de helft van de m.s. Sier, waardoor er met de drukke meivakantie een gigantisch logistiek probleem ontstond. WPD moest liefst 3000 auto's omboeken, vaak tot grote frustratie van de gast. Wen er maar aan, want op de korte termijn zijn er geen oplossingen voorhanden om de problemen omtrent de slechte vaargeul te verminderen. En de langetermijnoplossingen zijn er pas op z'n vroegst over zeven (!) jaar.

Een boel skorriemorrie de laatste maand dus, met Rijkswaterstaat voorop.