Wat een belabberde zomer hebben we gehad, zeg. Of nu ja, zomermaanden moet ik zeggen. Want echt zomer is het hoogstens een week of twee in juni geweest. Maar officieel viel dat nog in de lente en dus telt dat niet. Het staat ook in schril contrast met de zomer van vorig jaar, toen we prachtig weer hebben gehad. Het kon toen niet op. Wat ik altijd wel bijzonder vind als het slecht weer is, is dat eilandgasten het grote smoezenboek erbij pakken. Want als het zeikt van de regen – dat deed het de afgelopen maanden ook meer dan eens – dan is er wat loos hoor mensen. Wat ik de laatste jaren al niet voorbij heb zien komen, is soms triest.

Gasten zoeken een uitweg als het weer tegenzit. Verreweg de meesten zullen eerder vertrekken, zonder er iets mee te doen. Maar we blijven ook Nederlanders, hè. Als we eerder naar huis toe gaan, waarom zouden we dan moeten betalen voor de nachten die er niet zijn? En daarvoor zetten ze alle mogelijke middelen in om dat te bewerkstelligen. Er overlijden in regenachtige zomers wat dat betreft nogal wat meer mensen dan wanneer de zon volop schijnt. Om die paar tientallen euro's terug te krijgen, stappen gasten soms echt over lijken. Hetzelfde riedeltje om toch maar met een boot eerder naar huis te kunnen.

Het maakt je achterdochtig, want niet iedereen is op zijn blauwe ogen te vertrouwen. Het punt is alleen dat je altijd medelevend moet zijn, ook al weet je dat mensen je staan te besodemieteren. En net wanneer je denkt: 'nu trap ik er niet meer in, ik geloof het niet', heeft de persoon tegenover je wél te maken met een sterfgeval. Dat is enorm pijnlijk, iets wat je echt niet wilt. Voor iedereen die nu denkt: 'overdrijf niet zo, man!', think again. Op meerdere plekken op het eiland waar ik heb mogen werken, komen dit soort fratsen voor. Gelukkig is het lang niet altijd zo triest en zwaarbeladen, maar kun je soms ook echt lachen.

De leukste smoesjes die ik ken, zal ik nu even oppennen. Ooit kreeg ik een man aan de balie, die drie dagen eerder naar huis toe wilde en daarvoor graag zijn geld terug wilde. Hij zat namelijk in de schuldsanering en kon het geld echt niet missen. Ik vroeg me af hoe iemand dan middenin de zomer op vakantie kon. Meneer werd boos, want dat was privé. Zijn vrouw kwam naar binnen, of hij nog iets van de winkel nodig had. 'Twee pakjes sigaretten', was zijn antwoord. Hij draaide zich terug naar mij en vroeg toen waarom ik stond te glimlachen. Oké, heel netjes was dat niet van mijn tienerversie. Maar dat geld terug, ging toen in rook op.

Nog een mooie: er was ooit iemand die een week voor haar vakantie in het hoogseizoen, de boot wilde boeken. Ik hoef niemand die dit leest uit te leggen dat dit mission impossible is. Toen voor de terugweg alle boten vol zaten, kwam de vrouw aanzetten met een bijzonder verhaal. Ze was astmapatiënt en zat aan de zuurstof. Ze moest daarom met een bepaalde middagboot naar huis, want anders had ze niet genoeg zuurstof om op tijd thuis te komen… Of nog een klassieker: de hond of kat moet naar het ziekenhuis of is overleden. En dan op de proppen komen met een in Paint bewerkte verklaring van de dierenarts. Het is echt waar.

Het roept bij mij altijd irritatie op. Dat doen overigens ook – al maanden, maar daar heb ik al zo vaak over geschreven – alle andersdenkenden over het coronavirus en het vaccineren. Een aantal ex-klasgenoten behoren daar ook toe. Helemaal prima, dat mag. Eentje daarvan is ook leraar. Diegene licht zijn kinderen ook voor over zijn gedachtegoed. Dat vind ik wel fout. Het is geen lesstof en de bronnen die andersdenkenden vaak aanhalen, zijn geen autoritaire, vertrouwde bronnen. Laat de wetenschap de wetenschap en blijf er ver van weg als dat niet je kunde is. En roep niet dat onze vrijheid ons is afgenomen en dat soort quatsch.

Want wat hebben we het slecht, niet? Weet je wie het slecht hebben: de mensen in Afghanistan. Ik zal niet zeggen dat de Verenigde Staten en de NAVO alles goed gedaan hebben de laatste twintig jaar. Maar de paniek waarmee de Afghanen nu op de vlucht slaan voor de barbaren van de Taliban, is alleszeggend. Als je jezelf vastklampt aan de wielen van een vliegtuig om maar het land te ontvluchten, dan is de angst niet te overzien. De beelden van hen die kort na het opstijgen het wiel niet konden houden en hun dood tegemoet vielen, gingen de wereld over. Dorpen waar alle mannen en jongens vermoord zijn.

Neem dat eens in gedachten als je denkt dat je het slecht hebt.