"Daar zit een aap voor het raam, riep 'n Duitse toeriste tijdens een ritje in de huifkar met koetsier Eduard Visser. Ze waren net het huis van Irma Hengst en Roland Jeelof gepasseerd. Keurige mensen, geen types voor een aap in huis.

Visser twijfelde dan ook ernstig aan de verstandelijke vermogens van zijn passagiere, maar zij hield voet bij stuk en durfde er zelfs 100 gulden om te verwedden. "We rijden er op de terugweg weer langs" besloot Eduard, "en dan bel ik aan." Eduard won de weddenschap. De aap bleek een Sphynx te zijn, een wonderlijke kattensoort die zich lekker uitrekkend voor het raam, sprekend op een aapje lijkt. Zij is één van de poezen van Kobold's Cattery (kraamkamer van ras katten) van Irma en Roland.

De Sphynx

Sphynxen zijn haarloze katten. Ze hebben een zijdezacht velletje met aandoenlijke rimpels, grote oren en sprekende citroen vormige ogen. De eerste ontmoeting met 'n Sphynx leidt slechts tot twee mogelijkheden: of je griezelt ervan of het is liefde op het eerste gezicht. Kattenliteratuur vermeldt dat haarloze katten al eeuwen geleden voorkwamen bij de Azteken. Die haarloze katten werden in de vorige eeuw Mexican Hairless genoemd. Omdat het gen dat zorg draagt voor kaalheid recessief is, kan het generaties lang verborgen blijven en pas aan het licht komen wanneer twee katten paren die beide drager zijn van dit recessieve gen voor kaalheid; een of meer van hun kittens (jonge katjes) zullen haarloos zijn. Om de soort in stand te houden zijn deze nakomelingen dan geschikt om mee te fokken. Sphynxen zijn sociaal ingestelde dieren. Ze zijn speels, zachtaardig en vriendelijk en houden van het gezelschap van mensen en andere huisdieren. Veroordeeld tot eenzaamheid zal de Sphynx langzaam wegkwijnen.

Nicolientje

De kattengeschiedenis van Irma en Roland begon echter met een Siamees en een Devon Rex.
"Heb je voor dat rare magere scharminkel ook nog geld betaald?" was de eerste reactie van haar familieleden bij de komst van Nicolientje, haar eerste Rex. Irma had al een Siamees: "Een schreeuwer die het hele huis bij elkaar gilde. Die kat was drie huizen verder te horen," zegt Irma met een vrolijke grijns. "Ik heb altijd graag katten gewild, maar mijn vader was jager en moest niets van katten hebben. Hij zag alleen maar de schade die de in het wild levende exemplaren toebrachten aan de natuur. Pas toen ik op mezelf woonde kon ik een kat nemen." Om de gillende Siamees wat gezelschap te geven, kwam Nicolientje in huis, een Devon Rex. Een kat met een totaal ander karakter dan de Siamees. Veel liever en heel erg aanhankelijk. Een schootzitter van de eerste orde: "Als je er niet van houdt om een kat op schoot te hebben, moet je nooit aan een Rex beginnen." De Devon Rex is een kattenras dat oorspronkelijk afkomstig is uit Engeland en is genoemd naar de streek waar hij voor het eerst werd aangetroffen. Het type wordt gekenmerkt door een grappig koboldachtig driehoekig kopje met grote oren en grote expressieve ogen. De vacht van een Rex is kort en krullig. Irma: "Rexen zijn lief, aanhankelijk en nieuwsgierig. Ze zijn dol op gezelschap en zitten graag bij je op schoot. Ze zijn ook intelligent. Spelletjes hebben ze heel snel door. Je kunt ze bijvoorbeeld zo leren om een propje papier te apporteren".

Kobold's Cattery

Met twee mooie stamboomkatten in huis is het idee om er mee naar een tentoonstelling te gaan niet zo ver weg. Irma werd lid van de raskatten vereniging. Siameesje scoorde geen punten op de tentoonstelling maar Nicolientje was een ster. Ze bleek een elegante vertegenwoordigster van haar ras te zijn en kreeg allemaal hoge punten. "Wij waren stomverbaasd. Toen we zochten om een Rex, was het de verkeerde tijd van het jaar voor een nestje. Stad en land afgebeld, in Nijmegen bleek nog een nest waar nog éen poesje te koop was, onze Nicolientje. Is het niet geweldig."
In Duitsland werd Nicolientje internationaal kampioen. Voor een nestje bleek veel belangstelling. De eerste schreden op het pad van officieel fokster van Devon Rex katten was gezet. De naam van de cattery werd genoemd naar het grappige koboldachtige uiterlijk van de Rexen: Kobold's Cattery.

Naar Amerika

Via de Kattenvereniging was er een vraag uit Houston (Amerika) naar een Devon Rex katertje in een bepaalde kleur waarvan Irma een nestje had. "Ik was toen stewardess dus was het voor mij heel gemakkelijk om dat katje zelf te brengen. Deze mensen hadden Rexpoezen in een prachtige blauwe kleur waarvan ik graag een poesje wilde hebben. Toen heb ik met hen een deal gemaakt. In ruil voor het katertje zou ik uit het eerstvolgende nest een blauwe Devon Rex poes krijgen." Het duurde zes jaar, toen kwam er bericht uit Amerika dat er 'n blauw\beige poesje was, een kleur die redelijk dicht bij de wens van Irma stond.
"Die ben ik samen met mijn moeder gaan halen. We zouden altijd al een keer samen met vakantie. Na een weekje Mexico hebben we 'n overstapje naar Houston gemaakt. En daar maakte ik kennis met mijn Sphynxje."
Omdat Irma zo lang op haar blauwe Rex had moeten wachten, gaf de Amerikaanse familie haar een tweede poes kado: een Sphynxkitten. Na telefonisch overleg met Roland - er waren al vier poezen - die akkoord ging met de opmerking: "dan hebben we dus vijf", zaten de dames Hengst in het vliegtuig terug naar Nederland met twee kittens. Een blauwe met krulletjes en een zwart\witte met een rimpelig haarloos velletje. "Het was nog 'n heel gedoe om in het vliegtuig te komen. Officieel moeten dieren in het bagageruim maar daar waren de katjes veel te kwetsbaar voor. Tijdens de controle op de band moest de doos open en vloog er allemaal kattengrit uit. Maar uiteindelijk zijn ze gezellig op onze schoot mee gereisd."

Het Fokken

In Kobold's Cattery aan de Pastoor Scholtenweg huizen vier Devon Rexen waarmee kan worden gefokt en nummer vijf: de Sphynx met de deftige naam Anserbam A Tear Fell, roepnaam Speedy. "Ze is zo razend snel, ze doet ons denken aan Speedy Gonzales, vandaar", zegt Irma. Ten tijde van het bezoek van de N.A. is de woonkamer van Irma en Ronald een ware kitten crèche. Razendsnelle jonge Rexjes en Sphynxjes buitelen en springen door de kamer, op de banken en stoelen, in de vensterbank en klimmen in de pijpen van je spijkerbroek. En even zo snel liggen ze weer in diepe slaap op de verwarming.
Irma fokt alleen wanneer er aanvraag is: "Fokken is een heel gedoe, bovendien kost het een boel geld. Het zijn vrij zeldzame katten en er zijn er ook niet veel katers. Die zijn altijd bezig hun territorium uit te zetten, ze sproeien overal. Je moet daar dus al een aparte ruimte voor hebben. Dat heeft lang niet iedereen." Behalve het beperkte aanbod van mannetjes, moet de kattenrelatie ook nog klikken. Stamboomkatten zijn schijnbaar teergevoelig in dat opzicht. Irma heeft een van haar poezen al eens ter dekking naar Frankrijk gebracht. Dat werd niks, de Amelandse Rex was baas over de Franse kater, hij had geen schijn van kans. Toen ze later 'n zoon van deze "Fransman" kocht met de bedoeling daarmee te gaan fokken, liep ook dat op niets uit, de poezen moesten hem niet. Om nageslacht te produceren gaan de poezen meestal een week uit logeren bij de kater. "Soms is het liefde op het eerste gezicht, raken ze helemaal verliefd. Ze slapen dan genoeglijk samen in een mand en eten samen hapjes."
Voortplanten beneden je stand is voor de Kobold's poezen uit den boze: "Met raskatten moet je vreselijk oppassen als ze krols zijn. Dat duurt ongeveer een week. Ze krijsen alles bij elkaar en je moet er dan vreselijk goed voor oppassen dat ze niet buiten komen, de buurtkaters staan paraat." De jonge katjes zijn uitgespeeld. Innig tevreden vallen ze dicht tegen elkaar gekropen in slaap: " Nog drie weken dan gaan ze allemaal op een na weg. Ik vindt het iedere keer weer afschuwelijk, ze zijn zo lief en leuk." Met vertedering overziet Irma haar crèche.