Hoi! Ik ben Klara 14, de Melkunie-koe van Sip en Jehanne van de Torenshoogte. Ik ben as kloon van Klara 12 (“Ouwe Klare”) bij Sip-en-die in-stal-leerd. Dat waar een hele alterasie, want der bestond nog niet eens fatsoenlijk woord voor. Kloon, bedoel ik. Je kinne dus wel stelle dat ik ‘n monumentale koe ben. Een fenomeen. Krachtvoer voor de wetenschap.
Het is dus niet vreemd dat Margreet van de redaksie van deuze krant, erg happig is om mij ‘n interview of te nimmen. Dat vien ik natuurlijk prachtig, maar dan moet het wel helendal mien verhaal worde. Ik geef nou eenmaal niet graag de touwtjes uut handen. En dus bedink ik ok metien self de vragen.
Weer ik op dut ogenblik ‘t meeste met bezig ben, is dat de andere Waddeneilanden de nijsgierige lui van de pers handenvol werk verskaffe met affaires soas Hoge Bomen die met hun wortels onder de mantels der liefde graaie en so meer. Gebeurt so iets dan nooit op Ameland, denk ik dan. Jawis wel. Ameland het vast ok sukke Bomen, die de kat in ‘t donker kniepe. Weerom haalt dat de tillevisie niet? Ik sil‘t voor jimme uutsoeke. Ik ga voor jimme op’e struun. Hou der maar rekenskap met dat ik het een en ander aan de grote klok van de toren in ons voortuun hang. Ophoeppele met de doofpot! Mien verhaal krijt nog een steert. As’t met sit wordt het een koe-lum. Overal op Ameland heb ik mien struuners uutset. Ok Boele houdt sien beste oogje in’t seil. Sins kort staat ie as ‘n echte Pappe Ratsjie met buustillefoon en fotoapperaat bij wethouwer Oene de Vries op schreiers hoek. Wachtend op‘n skeve skaats.
“Boele? Wie mag dat wel weze?” hoor ik jim denken. Nou, dat sil ik dan maar even uutlegge. Boele is de stamboek-bolle van Sip. Eigelijk hiet ie Willem Alexander, maar dat viene ons koeies gien naam voor ‘n beste bolle. Hij sou es denke kinne dat ie de Vrijheer vanons Vrijstaat is. De verwaandigheid kin hem naar de kop stijge en dan siet ie ons niet meer staan. En wat moet je dan as je driftig binne? Juust, hij moet joeie, deer het Sip hem voor annommen. Met de naam Boele gaat so iets veel beter. Die geeft meer potensie. Dan hoeven we hem niet meer uut te leggen weer Abraham de mosterd haalt, en is ie ok nog goed bij de pinken. Nou ik ‘t tussen 2 haakjes toch over ‘m he, kin ik geliek ‘t mysterie van de verdwenen tanden van ons potvis uut de doeken doen. Se sitte nou in de bek van Boele. Door achterstallig onderhoud wodde sien gebit d’r niet beter op en de tannen van die potvis zagge d’r nog goed uut. Marjon Walstra het se kreas in sien laadklep moffeld. Maar geloof het of niet: Hij is nou aardig belust op inktvis. Hendrik de visboer kin d’r niet genoeg anslepe. Wat waar dat trouwes een grandioos media-spek-takel, die vier potvissen die kortsleden op’t Oostend anspoeld binne. Ik ston natuurlijk net vooraan toen ze uutelkaar ploften. De drek sat mij in de oren! Maar nou kinne se op‘t Westend niet achterblieve en hebbe se ‘n walrus op ‘t stran komme laten. Eerst hebbe jutters ‘m legge laten, want iederien miende dat‘t een oud sunterklazepak van Gert Jan Verbeek waar. Toen hebbe se dat mens uut Pietersburen komme laten voor of ie wel echt waar. Nou ik seg maar so, dat had Pietepiet uut Buren ok wel sien kinnen. Wat een heikerazie! Wie weet wat se nou aastes weer uut kure om het Oosten de loef af te steken.
Joop, het dorpshoofd van Nes, het een skoftje terug weer sien jaarlijkse spreekbeurt had bij Jan van Sipkes. Hij het de oude brandweerloods an‘t Verdekspad huurt, samen met de V.V.V.. Voor opslag, zeit ie. Nou aast sit de V.V.V. in het gebouw op‘t plak van de brandweer en ‘t dorpsbelang in ‘t ketoor van de V.V.V.. Dan het ‘t oude gemeentehuus teminste weer ‘n passende bestuurlijke funksie en sit de regering van Nes op een daalders plakje. Ok ware der gebrek aan piespaaltjes in Nes. As de pliesie nou ‘t geld van de pies-op-stuk bekeuringen in ‘n gemeentelijke pot stopt, dan kinne se deer weer huuskes van bouwe op de Ofslag. De badgasten kinne dan rustig op hor gemak doen wat de natuur wil. Dan sorge die nachtelijke zeikers teminste toch nog voor wat goeds. En bouw geliek de koepel maar om tot openbare pieshokjes. Dan is dat ding toch nog erges goed voor. Ik gaan der wel bij sitten as huuske-juf met een skutteltje. Om de kwartjes op te vangen. Het is toch bij mij in de achtertuun.
Soa jim he nou wel een idee kregen weer ik so al over skrieve kin. As jim meer van mij lese wille, dan moete jimme d’r wel wat voor doen. Burgemeester, Wethouders, Bankdirecteuren, Jaap Petat en andere notabelen: Laat ons kennismake met jimme “Skelet in de kast”. Giet jim vol met drank, trek flessen, ga vreemd of wat dan ok. Pastoor en dominees: Biecht jimme liefde voor kinders bij mij op. Wat kin’t skele. Se binne toch allemaal van ien Vader. Of niet dan. En Bakema: Smiet af dat boetekleed, man! Trakteer je ambtenaren op nog een paar skimpskeuten. Anders bin jou na 4 maart mien wethouwer niet meer. Want dan valt ‘r met jou gien oorlog te winnen.
Mensen, sorg voor nijs! Avesaasje moet d’r komme! We moete met sien allen op de voorpagina van de grote kranten sien te kommen. Tot NOVA!
Klara Koe.
